یکی از سربازان وظیفه تحت امر دریادار شهید غلامرضا شیرانی فرمانده فقید منطقه دوم ولایت نیروی دریایی ارتش در وصف این شهید بزرگوار شعری سرود.                                                                                                                                                       

بندری ویرانه بود و یک دژ دلسوخته*مردمانی محترم فرسوده و دلباخته

امنیت حرفی در این وادی نداشت*هیچ کس نقشی در آبادی نداشت

گردو خاکی گنج را بدجور پنهان کرده بود*گنج مکران را به زیر خاک مدفون کرده بود

در هزاروسیصدوهشتادوهفت*خون تازه بر رگ این بندر ویرانه رفت

بخت با مکران و جاسک همراه بود*مشعل سازندگی، فرماندهی آگاه بود

دست هایش بندری را رو به سامان کرده بود*رنگ مویش را طلاش رو به پایان کرده بود

او لباس کار می پوشید و از زحمت هراسی بر نداشت*از برای مرد بودن مانعی در بر نداشت

هفت سال از انتخابش هم گذشت*روی خوش بر چهره بندر نشست

او هنوز از کار و زحمت خسته نیست*چون مدیران زمانه بر خودش دل بسته نیست

نیروی دریایی ایران به جانش بسته است*هر دری را روبه دشمن بسته است

نام او دریانشان شیرانی است*یک امیر فاخر ایرانی است

روی سردوشی او یکصد ستاره هم کم است*سرزمینم را مدیرانی به مانندش کم است